Bon boleh menjadi alat yang hebat untuk menjana pendapatan dan dianggap secara meluas sebagai pelaburan yang selamat, terutama jika dibandingkan dengan saham. Walau bagaimanapun, pelabur perlu sedar akan beberapa potensi perangkap dan risiko untuk memegang bon korporat dan / atau kerajaan. Dalam artikel ini, kami akan mendedahkan risiko yang menunggu untuk mencuri keuntungan yang diperolehi dengan baik.

1. Risiko Kadar Faedah

Kadar faedah dan harga bon mempunyai hubungan songsang; apabila kadar faedah jatuh, harga dagangan bon di pasaran secara umumnya meningkat. Sebaliknya, apabila kadar faedah meningkat, harga bon cenderung menurun. Ini berlaku kerana apabila kadar faedah berada pada penurunan, pelabur cuba menangkap atau mengunci kadar tertinggi yang mereka boleh selama yang mereka boleh. Untuk melakukan ini, mereka akan menaikkan bon sedia ada yang membayar kadar faedah yang lebih tinggi daripada kadar pasaran semasa. Peningkatan permintaan ini diterjemahkan kepada kenaikan harga bon. Di sisi lain, jika kadar faedah semasa semakin meningkat, pelabur akan secara semulajadi bon jettison yang membayar kadar faedah yang lebih rendah. Ini akan memaksa penurunan harga bon.

Lihat contoh:

Contoh - Kadar Faedah dan Harga Bon Seorang pelabur memiliki bon yang berdagang pada nilai nominal dan membawa hasil 4%. Katakan kadar faedah pasaran semasa melonjak kepada 5%. Apa yang akan berlaku? Pelabur akan ingin menjual bon 4% yang memihak kepada bon yang mengembalikan 5%, yang seterusnya memaksa harga bon 4% di bawah par.

2. Risiko Pelaburan Semula

Satu lagi bahaya yang dihadapi oleh pelabur bon ialah risiko pelaburan semula, yang merupakan risiko untuk melabur semula hasil pada kadar yang lebih rendah daripada dana sebelum ini diperoleh. Salah satu cara utama risiko ini muncul ialah apabila kadar faedah turun dari masa ke masa dan bon boleh dipanggil dilaksanakan oleh penerbit.

Ciri yang boleh dipanggil membolehkan penerbit untuk menebus bon sebelum matang. Akibatnya, pemegang bon menerima bayaran prinsipal, yang seringkali pada premium sedikit ke nilai nominal.

Walau bagaimanapun, kelemahan kepada panggilan bon adalah bahawa pelabur kemudian ditinggalkan dengan timbunan tunai yang dia mungkin tidak dapat melabur semula pada kadar yang setanding. Risiko pelaburan semula ini boleh memberi kesan buruk kepada pulangan pelaburan individu dari masa ke masa.

Untuk mengimbangi risiko ini, pelabur menerima hasil yang lebih tinggi pada bon daripada bon yang sama yang tidak boleh dipanggil. Pelabur bon aktif boleh cuba mengurangkan risiko pelaburan semula dalam portfolio mereka dengan mengejutkan tarikh panggilan berpotensi bagi bon yang berbeza. Ini membatasi peluang bahawa banyak bon akan dipanggil sekaligus.

3. Risiko Inflasi

Apabila pelabur membeli bon, ia pada dasarnya berkomitmen untuk menerima kadar pulangan, sama ada tetap atau berubah, untuk tempoh bon atau sekurang-kurangnya selagi ia diadakan.

Tetapi apa yang berlaku jika kos hidup dan inflasi meningkat secara dramatik, dan pada kadar yang lebih cepat daripada pelaburan pendapatan? Apabila itu berlaku, pelabur akan melihat daya beli mereka terhakis dan sebenarnya boleh mencapai kadar pulangan negatif (sekali lagi pemfaktoran dalam inflasi).

Dengan cara lain, anggaplah seorang pelabur memperoleh pulangan sebanyak 3% pada bon. Jika inflasi meningkat kepada 4% selepas pembelian bon, pulangan sebenar pelabur (kerana penurunan kuasa beli) ialah -1%.

4. Kredit / Risiko Default

Apabila pelabur membeli bon, dia sebenarnya membeli sijil hutang. Ringkasnya, ini meminjam wang yang mesti dibayar balik oleh syarikat itu dari semasa ke semasa dengan minat. Ramai pelabur tidak menyedari bahawa bon korporat tidak dijamin oleh kepercayaan penuh dan kredit kerajaan S. tetapi bergantung kepada keupayaan korporat untuk membayar hutang itu.

Pelabur mesti mempertimbangkan kemungkinan lalai dan faktor risiko ini ke dalam keputusan pelaburan mereka. Sebagai satu cara menganalisis kemungkinan lalai, beberapa penganalisis dan pelabur akan menentukan nisbah liputan syarikat sebelum memulakan pelaburan. Mereka akan menganalisa pendapatan korporat dan penyata aliran tunai, menentukan pendapatan operasi dan aliran tunai, dan kemudian menimbangnya terhadap perbelanjaan perkhidmatan hutangnya. Teori ini adalah lebih besar liputan (atau pendapatan operasi dan aliran tunai) berkadaran dengan perbelanjaan perkhidmatan hutang, yang lebih selamat pelaburan.

5. Penurunan Nilai

Keupayaan syarikat untuk mengendalikan dan membayar balik hutangnya (dan hutang individu) isu sering dinilai oleh institusi penarafan utama seperti Standard & Poor's atau Moody's. Ratings merangkumi 'AAA' untuk pelaburan berkualiti tinggi kepada 'D' bagi bon secara lalai. Keputusan yang dibuat dan pertimbangan yang diluluskan oleh agensi-agensi ini membawa banyak berat dengan pelabur.

Sekiranya penarafan kredit syarikat rendah atau keupayaannya untuk beroperasi dan pembayaran balik dipersoalkan, bank dan institusi pemberi pinjaman akan mengambil perhatian dan boleh mengenakan kadar faedah yang lebih tinggi bagi pinjaman masa depan syarikat. Ini boleh memberi kesan buruk kepada kemampuan syarikat untuk memenuhi hutangnya dengan pemegang bon semasa dan akan menyakiti pemegang bon sedia ada yang mungkin ingin memunggah kedudukan mereka.

6. Risiko Kecairan

Walaupun hampir selalu pasaran yang sedia ada untuk bon kerajaan, bon korporat kadang-kadang sama sekali berbeza dengan haiwan. Terdapat risiko bahawa pelabur mungkin tidak dapat menjual bon korporatnya dengan cepat kerana pasaran yang tipis dengan beberapa pembeli dan penjual untuk bon tersebut.

Faedah yang rendah dalam isu bon tertentu boleh mengakibatkan turun naik harga yang ketara dan mungkin mempunyai kesan buruk terhadap jumlah pulangan pemegang bon (atas jualan). Sama seperti stok yang berdagang dalam pasaran yang tipis, anda mungkin terpaksa mengambil harga yang lebih rendah daripada yang dijangka menjual kedudukan anda dalam bon.