a:

Peraturan am untuk pelaburan apabila menggunakan kadar rintangan dan pulangan kadar dalaman ialah apabila kadar pulangan dalaman lebih tinggi daripada kadar halangan, ia boleh diterima untuk membuat pelaburan. Tiada peraturan yang ditetapkan mengenai tahap nilai di atas kadar rintangan yang menunjukkan pelaburan yang baik. Satu-satunya peraturan ialah kadar pulangan dalaman mesti jatuh di atas halangan. Kadar rintangan adalah kadar pulangan minimum dari pelaburan. Sekiranya kadar pulangan dalaman adalah 20% dan kadar rintangan adalah 10%, pihak pengurusan mungkin akan mempertimbangkan pelaburan atau projek yang patut dilaksanakan.

AD:

Kadar rintangan adalah satu kaedah menilai keputusan untuk membuat pelaburan. Ia tidak selalu menjadi kaedah terbaik dan mungkin memberi kesan palsu tentang seberapa baik pelaburan dapat memberi manfaat kepada syarikat. Kadar pulangan yang lebih tinggi tidak selalu sesuai dengan lebih banyak wang tunai. Pelaburan yang menggunakan kurang wang boleh menghasilkan kadar pulangan yang lebih tinggi daripada pelaburan yang memerlukan lebih banyak wang tunai. Pelaburan dengan jumlah wang yang lebih besar boleh menghasilkan pulangan tunai yang lebih besar walaupun kadar rintangan tidak kelihatan menarik. Kadar pulangan dalaman tidak berguna jika wang interim adalah hasil daripada pelaburan.

AD:

Akhirnya, kadar pulangan dalaman tidak membenarkan perbandingan membandingkan projek yang mengambil tempoh yang berbeza untuk diselesaikan, dan mereka tidak mengambil kira kos modal. Atas alasan ini, pakar kewangan berhati-hati terhadap penggunaan kadar pulangan dalaman sendiri apabila mempertimbangkan sesuatu projek atau pelaburan.