Jika ekonomi negara adalah tubuh manusia, maka jantungnya akan menjadi bank pusat. Dan sama seperti jantung berfungsi untuk mengepam darah yang memberi nyawa di seluruh tubuh, bank pusat memungut wang ke dalam ekonomi untuk memastikan ia sihat dan berkembang. Kadang-kadang ekonomi memerlukan sedikit wang, dan kadang-kadang mereka memerlukan lebih banyak. Dalam artikel ini, kami akan membincangkan bagaimana bank pusat mengawal kuantiti wang dalam edaran. (Untuk bacaan berkaitan, lihat: Apakah Bank Pusat?)

Kaedah-kaedah bank pusat digunakan untuk mengawal kuantiti wang berbeza-beza bergantung kepada keadaan ekonomi dan kuasa bank pusat. Di Amerika Syarikat, bank pusat ialah Rizab Persekutuan, yang sering disebut Fed. Bank pusat lain yang terkemuka termasuk Bank Pusat Eropah, Bank Negara Swiss, Bank of England, Bank Rakyat China, dan Bank of Japan. ( Bacaan berkaitan, lihat: Dapatkan Tahu Bank Utama Utama).

Kenapa Kuantiti Perkara Wang

Kuantiti wang yang beredar dalam ekonomi mempengaruhi kedua-dua arah mikro dan makroekonomi. Di peringkat mikro, bekalan wang yang besar dan mudah bermakna perbelanjaan peribadi. Individu juga mempunyai masa yang lebih mudah mendapatkan pinjaman seperti pinjaman peribadi, pinjaman kereta, atau gadai janji rumah.

Pada tahap makroekonomi, jumlah wang yang beredar dalam ekonomi mempengaruhi perkara seperti keluaran dalam negeri kasar, pertumbuhan keseluruhan, kadar faedah, dan kadar pengangguran. Bank-bank pusat cenderung mengawal kuantiti wang dalam edaran untuk mencapai objektif ekonomi dan mempengaruhi dasar monetari. Melalui artikel ini, kita melihat beberapa cara umum bahawa bank-bank pusat mengawal kuantiti wang dalam edaran.

1. Mencetak Lebih Banyak Wang

Memandangkan tiada ekonomi dipatuhi dengan standard emas, bank pusat dapat meningkatkan jumlah wang dalam edaran dengan hanya mencetaknya. Mereka boleh mencetak wang sebanyak yang mereka mahu, walaupun terdapat akibat untuk berbuat demikian. Hanya mencetak lebih banyak wang tidak menjejaskan output atau tahap pengeluaran, jadi wang itu sendiri menjadi kurang berharga. Memandangkan ini boleh menyebabkan inflasi, hanya mencetak lebih banyak wang bukan pilihan pertama bank pusat.

2. Set Keperluan Rizab

Salah satu kaedah asas yang digunakan oleh semua bank pusat untuk mengawal kuantiti wang dalam ekonomi adalah keperluan rizab. Sebagai peraturan, bank pusat mandat institusi pendeposit untuk menyimpan jumlah dana tertentu dalam simpanan terhadap jumlah akaun urus niaga bersih. Oleh itu, jumlah tertentu disimpan dalam simpanan, dan ini tidak memasuki peredaran. Katakan bank pusat telah menetapkan keperluan rizab pada 9%. Sekiranya bank komersial mempunyai jumlah deposit sebanyak $ 100 juta, maka ia mesti mengetepikan $ 9 juta untuk memenuhi keperluan rizab. Ia boleh meletakkan baki $ 91 juta untuk edaran.

Apabila bank pusat mahu lebih banyak wang beredar ke dalam ekonomi, ia dapat mengurangkan keperluan rizab. Ini bermakna bank boleh memberi pinjaman lebih banyak. Jika ia mahu mengurangkan jumlah wang dalam ekonomi, ia boleh meningkatkan keperluan rizab. Ini bermakna bank-bank mempunyai wang yang kurang untuk meminjamkan dan akan menjadi lebih memilih untuk mengeluarkan pinjaman.

Di Amerika Syarikat (berkuatkuasa 19 Januari 2017), institusi depositori yang lebih kecil dengan transaksi bersih akaun hingga $ 15. 5 juta dikecualikan daripada mengekalkan rizab. Institusi bersaiz pertengahan dengan akaun antara $ 15. 5 juta dan $ 115. 1 juta mesti mengetepikan 3% daripada liabiliti sebagai rizab. Institusi depositori lebih besar daripada $ 115. 1 juta mempunyai 10% keperluan rizab.

3. Pengaruh Kadar Faedah

Dalam kebanyakan kes, bank pusat tidak boleh secara langsung menetapkan kadar faedah untuk pinjaman seperti gadai janji, pinjaman kereta, atau pinjaman peribadi. Bagaimanapun, bank pusat mempunyai alat tertentu untuk menaikkan kadar faedah ke tahap yang dikehendaki. Sebagai contoh, bank pusat memegang kunci kepada kadar dasar-ini adalah kadar di mana bank perdagangan dapat meminjam dari bank pusat (di Amerika Syarikat, ini dipanggil kadar diskaun persekutuan). Apabila bank-bank terpaksa meminjam dari bank pusat pada kadar yang lebih rendah, mereka menjimatkan simpanan ini dengan mengurangkan kos pinjaman kepada pelanggannya. Kadar faedah yang lebih rendah cenderung meningkatkan pinjaman, dan ini bermakna kuantiti wang dalam peredaran meningkat.

4. Terlibat dalam Operasi Pasaran Terbuka

Bank-bank pusat mempengaruhi kuantiti wang dalam edaran dengan membeli atau menjual sekuriti kerajaan melalui proses yang dikenali sebagai operasi pasaran terbuka (OMO). Apabila bank pusat ingin meningkatkan kuantiti wang dalam edaran, ia membeli sekuriti kerajaan dari bank dan institusi komersial. Ini membebaskan aset bank-mereka kini mempunyai lebih banyak wang untuk pinjaman. Ini adalah sebahagian daripada dasar monetari yang meluaskan atau melonggarkan yang menurunkan kadar faedah dalam ekonomi. Sebaliknya dilakukan dalam kes di mana wang perlu dikeluarkan dari sistem. Di Amerika Syarikat, Federal Reserve menggunakan operasi pasaran terbuka untuk mencapai kadar dana persekutuan yang disasarkan. Kadar dana persekutuan adalah kadar faedah di mana bank dan institusi meminjamkan satu sama lain dalam satu malam. Setiap pasangan peminjaman merundingkan kadar mereka sendiri, dan purata ini adalah kadar dana persekutuan. Kadar dana persekutuan, sebaliknya, memberi kesan kepada setiap kadar faedah yang lain. Operasi pasaran terbuka adalah alat yang digunakan secara meluas kerana ia fleksibel, mudah digunakan dan berkesan.

5. Memperkenalkan Program Pengkantungan Kuantitatif

Pada masa-masa ekonomi yang buruk, bank-bank pusat dapat mengambil operasi pasar terbuka secara bertahap dan melancarkan program pelonggaran kuantitatif. Di bawah pelonggaran kuantitatif, bank pusat membuat wang dan menggunakannya untuk membeli aset dan sekuriti seperti bon kerajaan. Wang ini masuk ke dalam sistem perbankan kerana diterima sebagai pembayaran bagi aset yang dibeli oleh bank pusat.Rizab bank meningkat dengan jumlah itu, yang menggalakkan bank untuk memberi lebih banyak pinjaman, ia terus membantu menurunkan kadar faedah jangka panjang dan menggalakkan pelaburan. Selepas krisis kewangan 2007-2008, Bank of England dan Federal Reserve melancarkan program pelonggaran kuantitatif. Baru-baru ini, Bank Pusat Eropah dan Bank of Japan juga telah mengumumkan rancangan pelonggaran kuantitatif.

Garis Bawah

Bank-bank pusat berusaha keras untuk memastikan ekonomi negara kekal sihat. Satu cara bank pusat melakukan ini adalah dengan mengawal jumlah wang yang beredar dalam ekonomi. Mereka boleh melakukan ini dengan mempengaruhi kadar faedah, menetapkan keperluan rizab, dan menggunakan taktik operasi pasaran terbuka, antara pendekatan lain. Mempunyai kuantiti wang yang cukup dalam peredaran adalah penting untuk memastikan ekonomi yang sihat dan mampan.