a:

Amerika Syarikat, Jepun dan negara anggota Kesatuan Eropah adalah negara maju yang prasarana dan pasaran kewangan yang mantap kondusif untuk operasi dan kejayaan yang potensial bagi syarikat multinasional (MNC). Jumlah terbesar MNC adalah berdasarkan U. S. Kebanyakan daripada mereka adalah antara Fortune Global 500.

MNC bergantung kepada infrastruktur, baik lembut dan keras, untuk mewujudkan dan mengekalkan persekitaran perniagaan yang sihat di mana-mana lokasi tertentu. Infrastruktur ini berkait rapat, dan kedua-duanya dipengaruhi oleh politik dan ekonomi. MNC melihat kewujudannya sebagai indikator memudahkan perdagangan, yang diperlukan untuk melabur dan menjalankan perniagaan di negara tersebut. U. S., Eropah Barat dan Jepun semuanya memiliki infrastruktur dan pasaran kewangan yang sangat maju yang membolehkan syarikat-syarikat yang berada di sana untuk menaikkan jumlah wang yang banyak dengan kos yang rendah. Kehadiran teknologi canggih dan teknik pengurusan canggih juga merupakan kelebihan besar kepada syarikat-syarikat ini.

Infrastruktur lembut merangkumi modal insan, bakat khusus, latihan dan institusi sokongan seperti kolej dan universiti yang membantu menghasilkan pekerja berpendidikan. Infrastruktur lembut yang lembut juga mengandungi agensi pentadbiran, kehakiman dan penguatkuasaan undang-undang yang melindungi kestabilan politik dan sosial yang diperlukan untuk menjalankan perniagaan dengan cekap, serta mengembangkan dan menyampaikan perkhidmatan khusus kepada orang ramai. Ketiadaan infrastruktur lembut bermaksud terdapat lompongan institusi, seperti kekurangan sistem pengawalseliaan, perantara khusus, institusi pendidikan, bakat dan latihan. Ini menjadikan sukar bagi syarikat-syarikat baru yang berpusat di negara-negara membangun untuk mengakses modal insan atau bakat murah dan sama-sama mencabar bagi MNC yang ingin melakukan perniagaan di negara-negara tersebut.

Infrastruktur yang sukar adalah satu lagi sebab kebanyakan MNC berpusat di U. S., Eropah Barat dan Jepun. Ini terdiri daripada jalan, jambatan, pelabuhan, bangunan dan apa-apa struktur yang terletak di bawah tajuk kerja awam. Oleh kerana infrastruktur yang keras memberi impak kepada pengangkutan, ketiadaannya memberi kesan negatif terhadap potensi rantaian bekalan dan keupayaan MNC untuk memindahkan bahan dan barang secara fizikal dari satu tempat ke tempat.

Walaupun MNC telah lama dielakkan memasuki negara-negara membangun, globalisasi dan potensi baru untuk memulakan penciptaan infrastruktur mendapati mereka lebih kerap merangkul cabaran itu. Janji untuk menerima pendapatan cukai yang besar memaksa kerajaan-kerajaan di negara-negara membangun untuk menarik MNC untuk melakukan perniagaan di wilayah mereka. Di samping menyediakan pendapatan, MNC menjana pekerjaan, merangsang ekonomi tempatan, dan membuat dan berkongsi budaya.Mereka juga memperkenalkan barangan dan perkhidmatan yang tidak dapat digunakan, teknologi canggih dan teknik pengurusan. MNC tempatan boleh memanfaatkan manfaat ini, menjadi lebih berdaya saing dan mewujudkan peluang mereka sendiri untuk melakukan perniagaan merentas sempadan negara.

Walaupun U. S. masih mempunyai bilangan terbesar MNC berbanding dengan negara lain, peratusan MNC terbesar yang beribu pejabat di sana telah berkurang dalam beberapa tahun kebelakangan ini. 60% daripada 500 syarikat MNC terkemuka di dunia beribu pejabat di U. S. pada tahun 1962. Menjelang tahun 1999, jumlah itu turun kepada 36%.