Industri runcit mempunyai banyak nisbah kewangan yang membantu pengurusan dengan operasi menjual barang. Rasio kewangan ini juga berguna kepada pelabur untuk menentukan keselamatan jangka panjang, kecekapan jangka pendek dan keuntungan keseluruhan syarikat runcit. Di samping itu, mereka dapat membantu menganalisis seberapa baik syarikat runcit menjual inventorinya, menilai harga barangan dan menjalankan perniagaannya secara keseluruhan.

Nisbah Semasa

Nisbah semasa diukur dengan membahagikan aset semasa syarikat dengan liabiliti semasa. Metrik kewangan ini mengukur keupayaan syarikat untuk membayar obligasi jangka pendeknya. Nisbah semasa yang lebih besar daripada satu menunjukkan bahawa syarikat boleh menutup hutang jangka pendek dengan aset paling cairnya. Kepada pelabur, nisbah semasa mengukur kecairan dan kestabilan jangka pendek sesebuah organisasi semasa turun naik berpotensi yang berkisar kepada runcit.

Nisbah Pantas

Nisbah cepat dikira dengan membahagikan tunai dan akaun yang akan diterima oleh liabiliti semasa. Nisbah ini sama dengan nisbah semasa, tetapi nisbah cepat lebih ketat ke atas aset yang meliputi liabiliti. Atas sebab ini, nisbah cepat adalah ukuran yang lebih baik dari kecairan segera sebuah syarikat. Sekiranya sebuah syarikat terpaksa melikuidasi asetnya untuk membayar bilnya, syarikat dengan pengukuran nisbah cepat yang lebih tinggi terpaksa menjual aset yang lebih sedikit. Dari sudut pandangan pelabur, nisbah cepat memberi gambaran tentang kestabilan kedudukan mudah tunai syarikat.

Margin Keuntungan Kasar

Margin keuntungan kasar ialah nisbah keuntungan yang dikira dalam dua langkah. Pertama, keuntungan kasar dikira dengan menolak tolak kos barang yang dijual (COGS) daripada hasil bersih, dan kemudian keuntungan kasar dibahagikan dengan jualan bersih. Metrik ini berwawasan kepada pengurusan serta pelabur mengenai markup yang diperolehi pada produk. Dari sudut pandangan pelabur, margin keuntungan kasar yang lebih tinggi lebih baik, kerana sekeping inventori menjana lebih banyak pendapatan apabila ia dijual untuk keuntungan kasar yang lebih tinggi. Kerana semua item dalam sebuah syarikat runcit adalah item inventori, margin keuntungan kasar berkaitan dengan setiap item di kedai runcit.

Perolehan Inventori

Dikira dengan membahagikan jualan bersih untuk tempoh oleh baki inventori purata untuk tempoh yang sama, perolehan inventori adalah ukuran kecekapan pengurusan inventori. Syarikat-syarikat runcit mempunyai inventori di tangan untuk menjamin dan melindungi. Di samping itu, inventori yang lebih lama mungkin menjadi usang. Atas sebab ini, perolehan inventori yang lebih tinggi adalah baik untuk pengurusan dan juga pelabur. Perolehan inventori yang rendah menunjukkan syarikat tidak cekap memegang terlalu banyak inventori atau tidak mendapat banyak jualan.Secara alternatif, nisbah perolehan inventori boleh menjadi terlalu tinggi. Sebagai contoh, nisbah yang besar mungkin menunjukkan syarikat cekap memesan inventori, tetapi tidak menerima pesanan pesanan.

Pulangan atas Aset

Pulangan atas aset (ROA) adalah pengukuran keuntungan yang mengukur seberapa baik syarikat menggunakan asetnya untuk menjana pendapatan. Ini amat penting untuk syarikat runcit, kerana ia bergantung kepada inventori untuk menjana jualan. Nisbah kewangan dikira dengan membahagikan jumlah pendapatan syarikat dengan jumlah asetnya. Seorang pelabur boleh membandingkan ROA syarikat runcit dengan rata-rata industri untuk memahami seberapa berkesan syarikat menilai harga barang dan mengubah inventorinya. Sebagai contoh, industri pakaian runcit melaporkan purata ROA sebanyak 19. 39% pada suku ketiga 2015. Jika sebuah syarikat dalam industri ini mengira metrik sebanyak 10%, ia mungkin membawa terlalu banyak inventori atau tidak mengenakan harga yang cukup tinggi berbanding kepada pesaingnya.

Nisbah Liputan Faedah

Nisbah liputan faedah dikira dengan membahagikan pendapatan sebelum faedah dan cukai (EBIT) dengan perbelanjaan faedah purata. Syarikat runcit boleh dikenakan perbelanjaan faedah bagi sewa atau pajakan barang, peralatan, bangunan atau barang lain yang diperlukan untuk operasi. Nisbah liputan faedah menentukan sejauh mana syarikat dapat menampung faedah yang dikenakan untuk suatu tempoh. Seorang pelabur boleh menggunakan nisbah ini untuk menentukan kestabilan syarikat, serta seberapa baik ia boleh menampung caj faedahnya.

EBIT Margin

Margin EBIT mengukur nisbah EBIT kepada pendapatan bersih yang diperolehi untuk satu tempoh. Sebuah syarikat boleh menggunakan nisbah kewangan ini untuk menentukan keuntungan dari barang yang dijual tanpa perlu faktor pengeluaran yang tidak langsung mempengaruhi produk. Walaupun margin EBIT masih terdapat dalam perbelanjaan pentadbiran dan jualan, ia membuang beberapa perbelanjaan yang boleh merosakkan persepsi tentang keuntungan dari kebaikan. Dari sudut pandangan pelabur, margin EBIT memberi petunjuk keupayaan syarikat untuk memperoleh pendapatan.