a:

Tempoh mengukur kepekaan dana bon kepada perubahan dalam kadar faedah. Tempoh yang lebih tinggi bermakna dana mempunyai risiko yang lebih besar untuk menurunkan nilai sekiranya kadar faedah meningkat. Ini dikenali sebagai risiko jangka masa. Nilai durasi untuk dana bon mengambil kira hasil, kupon, kematangan akhir dan ciri panggilan bon. Secara umum, bon jangka panjang mempunyai risiko jangka masa yang lebih besar daripada bon jangka pendek. Peningkatan kadar faedah memberi kesan kepada nilai bon 30 tahun lebih banyak berbanding bon lima tahun.

AD:

Risiko kadar faedah bagi bon berkait rapat dengan risiko jangka masa dan merupakan satu komponen bagi tempoh jangka masa. Sekiranya kadar faedah naik, nilai bon turun. Harga bon dan kadar faedah mempunyai hubungan songsang antara satu sama lain. Contohnya, anggap bon menanggung faedah 5%, yang saat ini dekat kadar faedah semasa. Jika kadar faedah naik kepada 7% dengan bon baru dikeluarkan pada kadar yang lebih tinggi, bon baru menjadi lebih menarik, sementara bon hanya membayar faedah 5% kurang diingini. Oleh itu, harga bon yang membayar 5% akan menurun nilai kerana kurang permintaan.

AD:

Pengurus dana bon sering menggunakan tempoh dalam pembinaan portfolio bon. Dana bon boleh menyasarkan tempoh yang rendah. Dana jenis ini mungkin mempunyai jangka masa satu hingga tiga tahun dan mungkin direka untuk mempunyai turun naik yang lebih rendah daripada dana bon jangka panjang. Dana sedemikian boleh menjadi alternatif kepada dana pasaran wang jangka pendek. Dana jangka panjang mungkin mempunyai tempoh enam hingga 25 tahun. Dana sedemikian boleh direka bentuk untuk menjadi alternatif yang kurang menentu kepada ekuiti.

AD: