a:

Dalam ekonomi, eksternaliti ditakrifkan sebagai kos atau faedah yang ditanggung oleh pihak ketiga akibat aktiviti ekonomi yang pihak ketiga tidak mempunyai hubungan. Ahli ekonomi menggunakan model keseimbangan yang ringkasnya mengukur keadaan luaran sebagai kerugian atau keuntungan berat badan akibat daripada perbezaan antara kos marginal sosial dan individu atau keluk faedah. Walau bagaimanapun, pergi dari teori ke amalan mencipta masalah anggaran kerana kesan eksternaliti kadang-kadang tidak diketahui. Untuk mengukur eksternal dalam amalan, ahli ekonomi menggunakan kaedah kuantitatif (kos ganti rugi, kos kawalan), kaedah kualitatif (rawatan kualitatif) dan kaedah hibrid (weighting dan ranking).

Dalam model keseimbangan teori, ahli ekonomi menggunakan kelebihan keuntungan marginal (MB) dan kos marginal (MC) untuk mengira keadaan luar negeri. Pertimbangkan eksternaliti yang positif di mana individu mencuci tangannya dua kali sehari dan berhenti menyebarkan jangkitan. Jika orang ini mencuci tangannya lebih daripada dua kali, ia adalah mahal kepadanya (masa, lebih banyak sabun), tetapi manfaat masyarakat dari segi jangkitan kurang. Dalam kes ini, faedah kepada orang itu kurang daripada faedah kepada masyarakat, dan kurva MB (atau keluk permintaan) orang kurang daripada kurva MB masyarakat.

Eksternality positif kemudian diukur sebagai kawasan kerugian berat di atas kurva MC individu dan di bawah lengkung MB masyarakat yang dikekang oleh garis menegak yang berlaku walaupun kuantiti keseimbangan bagi individu. Teknik pengukuran yang sama digunakan untuk eksternal negatif, kecuali bahawa kurva MC masyarakat lebih besar daripada kurva MC individu.

Menganggarkan kewujudan luar dalam amalan jauh lebih sukar daripada teori kerana kos marginal dan kelebihan keuntungan marginal jarang dipatuhi, dan sejak proses pengiraan mereka penuh dengan isu statistik yang mencabar. Kadang-kadang, kesan sepenuhnya kesan luar negeri tidak diketahui. Kedua-dua kaedah kuantitatif yang digunakan oleh ahli ekonomi untuk menilai aspek luar adalah kos ganti rugi dan kos kawalan.

Sebagai contoh, dalam kes tumpahan minyak, kos kaedah ganti rugi mengukur kos pembersihan yang diperlukan untuk membersihkan pencemaran dan memulihkan habitat kepada keadaan asalnya. Sebaliknya, kos kaedah kawalan menggunakan kos mengawal eksternal sebagai proksi untuk kerosakan yang mungkin berlaku.

Kaedah kualitatif menilai luaran yang digunakan secara meluas oleh ahli alam sekitar dipanggil rawatan kualitatif. Kaedah ini tidak meletakkan sebarang angka di sebalik keadaan luar negeri, melainkan menyatakan tahap impak sesuatu peristiwa tertentu ke atas alam sekitar, seperti tiada kesan, kesan sederhana atau kesan yang ketara.Juga, kaedah penentuan nilai dan penarafan telah dibangunkan yang merupakan hibrid antara kaedah kualitatif dan kuantitatif. Kaedah ini memberikan berat dan berpangkat ke luar negeri untuk menilai impak mereka dan biasanya digunakan oleh syarikat utiliti.

Terdapat kelebihan dan keburukan untuk menggunakan sebarang kaedah. Kaedah kuantitatif, misalnya, adalah mudah kerana mereka meletakkan anggaran bilangan eksternal, tetapi kekurangan data merupakan halangan terbesar untuk menggunakan kaedah kuantitatif. Kaedah kualitatif, sebaliknya, sangat fleksibel dan menyesuaikan diri, tetapi mereka mengalami subjektiviti pembuat keputusan yang membuat penilaian impak. Kaedah hibrid cuba mengimbangi dua kategori lain, mewarisi kelebihan dan kekurangan mereka.