a:

Bank pusat menggunakan operasi pasaran terbuka untuk memanipulasi kadar faedah jangka pendek dengan meningkatkan atau mengurangkan bekalan wang. Bank pusat mengurangkan bekalan wang dengan menjual sekuriti jangka pendek dari kunci kira-kira. Untuk memperluaskan bekalan wang, bank pusat boleh membeli kertas jangka pendek, memasukkan aset ke dalam kunci kira-kira.

Bekalan dan permintaan menentukan bahawa kadar faedah berkurangan apabila bekalan wang berkembang, kerana terdapat lebih banyak wang mengejar sekuriti jangka pendek tetap. Apabila tekanan inflasi timbul, bank pusat kelihatan menyejukkan ekonomi dengan menaikkan kadar faedah dan mengikat bekalan wang. Dengan menjual sekuriti jangka pendek dari kunci kira-kira, bank pusat menyumbang lebihan wang, mengambil wang ini daripada peredaran.

Aktiviti ini mempunyai kesan ketara ke atas harga aset. Memperluaskan lembaran imbangan bank pusat bertepatan dengan kenaikan harga aset. Dengan menjana sekuriti, terdapat lebih banyak wang dalam ekonomi, mengejar aset yang lebih rendah yang membawa kepada harga yang lebih tinggi. Satu contoh ialah tempoh berikutan Kemelesetan Besar di mana Rizab Persekutuan mengambil $ 3. 6 trilion pada lembaran imbangannya. Tempoh peluasan lembaran imbangan adalah dari 2009 hingga 2014. Sepanjang masa ini, pasaran saham meningkat tiga kali ganda, dan bon juga meningkat.

Berikutan krisis 2008-2009, bank pusat telah menjadi lebih tegas dalam menggunakan operasi pasaran terbuka untuk mencapai matlamat yang dikehendaki dari segi kadar faedah, terutamanya dengan kadar faedah yang hampir sama dengan sifar. Pada sifar terikat, bank-bank pusat terlibat dalam pelonggaran kuantitatif, yang merupakan usaha untuk mencegah deflasi dan memperbaiki keadaan kewangan bagi ekonomi berurusan dengan permintaan yang tidak mencukupi.