a:

Kadar bebas risiko bagi bon digunakan untuk penetapan harga yang disebarkan sebagai perbezaan antara kadar faedah pada bon dan kadar bebas risiko. Untuk pinjaman, premium risiko adalah bank kadar faedah yang dikenakan kepada pelanggan mereka dengan kadar bebas risiko. Kadar bebas risiko adalah kadar pulangan teori bagi pelaburan yang tidak mempunyai risiko kerugian. Kadar ini adalah hipotesis, kerana tiada pelaburan yang sama sekali tidak mempunyai risiko kerugian.

Biasanya, kadar bil U. S. Treasury jangka pendek digunakan sebagai proksi untuk kadar bebas risiko. Dalam kes tertentu, hasil pada bon U. S. jangka panjang digunakan, bergantung kepada bagaimana kadar bebas risiko sedang digunakan. Kadar T-bill paling sering digunakan kerana kemungkinan yang sangat rendah kerajaan U. S. akan lalai pada instrumen tersebut.

Untuk tujuan melabur dalam bon, pelabur sering melihat penyebaran hasil, iaitu perbezaan antara hasil bon korporat dengan kadar bebas risiko. Nombor ini menyediakan pelabur dengan mengukur nilai relatif dan risiko bon tersebut. Ikatan risiko yang lebih tinggi seringkali mempunyai penyebaran hasil yang lebih besar. Bon yang dikeluarkan untuk syarikat yang lebih kecil dan kurang mantap pada umumnya mempunyai hasil yang lebih tinggi daripada bon sebanding yang dikeluarkan oleh syarikat cip biru. Pelabur mahu menerima hasil yang lebih tinggi untuk mengambil risiko yang lebih tinggi.

Untuk tujuan pinjaman, bank menganggap kadar bebas risiko sebagai sebahagian daripada pengiraan mereka dalam menentukan kadar utama yang mereka tetapkan kepada pelanggan yang paling berharga. Kadar bank mengecewakan pelanggan dengan kredit kurang-bintang dipanggil premium risiko. Jika pelanggan berisiko, bank menawarkan kadar faedah yang lebih tinggi di atas kadar utama.