a:

Surat niat kemungkinan akan merangkumi beberapa aspek yang berbeza, dan ia bervariasi panjang mengikut tahap kekhususan dan jenis urus niaga. Semua surat niat meletakkan asas-asas perjanjian, termasuk kos, jangka masa dan kontingensi. Seperti surat niat, memorandum persefahaman menggariskan perjanjian antara dua atau lebih pihak dan biasanya dihasilkan sebelum kontrak formal dan terakhir. Perbezaan utama antara keduanya adalah bahawa surat niat tidak mengikat, sedangkan memorandum persefahaman dianggap mengikat dan membawa berat dalam sebuah mahkamah.

Surat niat ialah dokumen, yang sering digunakan dalam penggabungan dan pengambilalihan, yang mencatat syarat permulaan perjanjian. Walaupun surat niat itu tidak mengikat, ia merupakan garis besar penting bagi terma-terma utama bahawa pihak-pihak yang terlibat dalam transaksi telah dipersetujui. Pada akhirnya, maklumat yang dicatatkan dalam surat niat merupakan sebahagian daripada perjanjian pembelian muktamad yang secara sah menetapkan transaksi.

Surat niat atau memorandum persefahaman boleh memberi beberapa tujuan. Dokumen sedemikian mungkin mengenal pasti apa-apa syarat yang perlu dicapai sebelum menyelesaikan kesepakatan. Dokumen ini juga biasanya menangani bingkai masa dan tarikh akhir transaksi, harga, dan kaedah pembayaran. Aspek lain yang mungkin termasuk dalam surat niat atau memorandum persefahaman termasuk jaminan hakmilik yang boleh dipasarkan, senarai jumlah liabiliti dan jumlah aset, dan keadaan operasi semua peralatan dan mesin pada masa pembelian. Surat niat atau memorandum persefahaman mungkin menggariskan ketetapan untuk operasi sesuatu perniagaan sehingga tarikh perniagaan itu dijual. Tarikh jatuh mati adalah fasal penting; ini adalah titik masa apabila pihak-pihak bersetuju untuk menghentikan rundingan jika mereka belum mencapai persetujuan.