a:

Nisbah kesolvenan biasa yang digunakan oleh kedua-dua pemiutang dan pelabur adalah nisbah bunga yang diperolehi. Nisbah yang disebut sebagai nisbah liputan faedah, nisbah faedah yang diperoleh kali menggambarkan keupayaan syarikat untuk menampung kepentingan hutang hutang, dinyatakan sebagai pendapatan sebelum bunga dan cukai dibahagikan dengan perbelanjaan faedah. Nisbah ini dinyatakan sebagai angka berbanding dengan peratusan, dan angka-angka yang diperlukan untuk mengira masa yang diperolehi diperoleh dengan mudah pada penyata pendapatan syarikat.

Nisbah 5 bermakna perniagaan mampu menampung jumlah pembayaran faedah yang terhutang atas hutang hutang jangka panjang, lima kali lebih tinggi, atau pendapatan perniagaan lima kali lebih tinggi daripada perbelanjaan faedah berhutang untuk tahun ini. Dari perspektif pelabur atau pemiutang, organisasi yang mempunyai nisbah faedah yang diperoleh lebih besar daripada 2. 5 dianggap sebagai risiko yang boleh diterima. Nisbah masa yang lebih tinggi faedah yang diperolehi adalah menguntungkan kerana ia bermakna syarikat membentangkan kurang risiko kepada pelabur dan pemiutang dari segi kesolvenan. Syarikat-syarikat yang mempunyai nisbah faedah yang diperoleh kurang daripada 2. 5 dianggap risiko yang lebih tinggi untuk muflis atau mungkir dan oleh itu, kewangan tidak stabil.

Walaupun nisbah faedah yang lebih tinggi yang diperolehi lebih baik, ia tidak semestinya bermaksud bahawa syarikat sedang menguruskan pembayaran hutangnya atau leveraj kewangan dengan cara yang paling berkesan. Sebaliknya, nisbah masa yang diperolehi faedah yang jauh melebihi purata industri dari titik perniagaan untuk penyalahgunaan pendapatan. Ini bermakna perniagaan tidak menggunakan lebihan pendapatan untuk pelaburan semula dalam syarikat melalui pengembangan atau projek baru, tetapi sebaliknya membayar hutang hutang terlalu cepat. Untuk jangka masa panjang, sebuah syarikat yang mempunyai nisbah faedah yang tinggi dapat dikalahkan oleh para pelabur.