Industri perhotelan adalah bidang yang besar dalam industri perkhidmatan yang meliputi bidang yang lebih kecil seperti hotel dan penginapan, perancangan acara, taman tema, pengangkutan, jalur pelayaran dan bidang lain dalam industri pelancongan.

Dengan industri hospitaliti yang umum, sangat penting untuk menentukan satu set nisbah kewangan yang boleh digunakan untuk menganalisis syarikat di seluruh industri, tanpa mengira operasi. Industri perhotelan amat berat dalam aset tetap dan ketara, dan oleh itu memerlukan set rasio kewangan yang sangat spesifik untuk menganalisis industri dengan tepat dan membuat kesimpulan berdasarkan prestasi syarikat individu. Berikut adalah nisbah kewangan utama yang boleh digunakan pihak berkepentingan untuk menganalisis syarikat dalam industri perhotelan.

1. Nisbah Kecairan

Nisbah kecairan menyediakan pihak berkepentingan dengan maklumat mengenai keupayaan syarikat untuk memenuhi kewajipan kewangan jangka pendeknya. Industri hospitaliti memerlukan modal kerja yang tinggi dan mempunyai banyak tanggungjawab kewangan jangka pendek untuk menampung, menjadikan nisbah kecairan sebagai sebahagian daripada analisis industri.

Nisbah semasa = (aset semasa / liabiliti semasa)

Nisbah semasa adalah langkah kecairan yang menunjukkan bagaimana syarikat dapat memenuhi semua liabiliti jangka pendek dengan aset jangka pendek di tangan. Aset-aset ini adalah apa-apa yang dianggap jangka pendek seperti inventori, dan tidak termasuk aset jangka panjang seperti harta, loji dan peralatan.

Bagi industri perhotelan, syarikat mempunyai banyak liabiliti semasa dalam bentuk gaji dan upah, pajakan peralatan jangka pendek dan liabiliti jangka pendek yang lain. Di samping itu, ia adalah industri kitaran, menjadikannya penting bahawa syarikat mempunyai aset semasa yang mencukupi untuk menampung liabiliti semasa, walaupun dalam kemerosotan ekonomi. Pihak berkepentingan ingin melihat nisbah semasa yang tinggi di atas 1 untuk menentukan syarikat dalam industri perhotelan adalah kukuh.

2. Rasio Leverage Kewangan

Nisbah leverage kewangan memberikan pemahaman kepada pihak berkepentingan tentang kesolvenan jangka panjang firma dalam industri perhotelan. Rasio ini mengukur keupayaan syarikat untuk memenuhi kewajipan hutang jangka panjangnya.

Nisbah hutang = (jumlah hutang / jumlah aset)

Syarikat dalam industri perhotelan mempunyai banyak liabiliti jangka panjang dalam bentuk hutang, bersama dengan liabiliti semasa. Hutang ini digunakan untuk membiayai hartanah besar seperti hotel dan armada bas besar untuk syarikat pengangkutan. Banyak aset jangka panjang diperlukan untuk berjaya menjalankan syarikat hospitaliti, dan oleh itu pembiayaan hutang jangka panjang juga biasanya diperlukan.

Nisbah hutang mengukur kemampuan syarikat untuk memenuhi kewajiban hutang jangka panjangnya. Bagi syarikat-syarikat dalam industri perhotelan, adalah penting untuk mempunyai nisbah hutang yang rendah, yang bermaksud aset jangka panjang jauh melebihi hutang yang digunakan untuk membeli mereka.

3. Rasio Keuntungan

Rasio keuntungan mengukur tahap keuntungan syarikat, pada keuntungan kasar, keuntungan operasi dan tahap keuntungan bersih. Bagi syarikat-syarikat dalam industri perhotelan, berbilion ringgit dijana, dan banyak syarikat telah lama ditubuhkan, bererti margin keuntungan yang tinggi harus dijana di semua peringkat.

Margin keuntungan kasar = (jualan - kos barang yang dijual) / (jualan)

Margin keuntungan kasar mengukur keuntungan kasar syarikat yang diperolehi atas hasil yang dihasilkannya. Bagi syarikat dalam industri perhotelan, kebanyakan kos datang dari operasi dan bukannya kos barangan yang dijual, dan margin keuntungan kasar harus tinggi untuk perniagaan yang beroperasi dalam industri perhotelan.

Margin keuntungan bersih = (keuntungan bersih) / (jumlah jualan)

Margin keuntungan bersih adalah sama dengan margin keuntungan kasar kecuali ia mengukur jumlah keuntungan bersih yang diperolehi atas pendapatan yang dihasilkan oleh syarikat. Bagi syarikat-syarikat dalam industri perhotelan, keuntungan sebenarnya tidak begitu tinggi, kerana terdapat kos operasi yang tinggi untuk menjalankan syarikat dalam industri ini. Walau bagaimanapun, pemegang kepentingan perlu sentiasa melihat margin keuntungan bersih syarikat dan bandingkan dengan purata industri untuk memastikan ia memenuhi atau melebihi penanda aras.