a:

Pengangguran kitaran timbul akibat perubahan kitaran perniagaan; ia berlaku apabila Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) jatuh dan ekonomi memasuki fasa penguncupan. Pekerja yang kehilangan pekerjaan kerana kemerosotan kitaran perniagaan boleh mengharapkan untuk mendapatkan sewa apabila kemerosotan itu berakhir. Sebaliknya, pengangguran bermusim berlaku dalam corak biasa, biasanya pada setiap tahun, dan disebabkan oleh perubahan permintaan yang boleh diramalkan. Sebagai contoh, lifeguard yang tidak bekerja pada akhir musim panas mengalami pengangguran bermusim.

Pengangguran kitaran disebabkan oleh kekurangan permintaan yang mengakibatkan kemerosotan kitaran perniagaan. Perniagaan yang menghadapi permintaan yang lebih rendah mempunyai pendapatan yang lebih rendah dan biasanya perlu mengurangkan kos mereka untuk mencegah kerugian; kerap, ini dilakukan dengan meletakkan pekerja. Apabila ekonomi mula berkembang dan menuntut pulangan ke peringkat sebelumnya, majikan memerlukan pekerja tersebut lagi. Contohnya, pekerja pembinaan yang kehilangan pekerjaan selepas krisis kewangan 2008 dan kejatuhan yang berkaitan dengan permintaan perumahan mengalami pengangguran kitaran; apabila permintaan perumahan kembali ke tahap bekasnya, permintaan bagi pekerja tersebut juga akan kembali.

Tidak seperti pengangguran kitaran, kadar pengangguran bermusim berlaku pada asas yang lebih rendah dan boleh diramal, kerana ia disebabkan oleh perubahan permintaan yang bergantung pada masa tahun. Pengangguran bermusim sebenarnya merupakan jenis pengangguran struktur, kerana struktur ekonomi berubah pada dasar bermusim dan permintaan para pekerja berubah sewajarnya. Sebagai contoh, pada bulan November dan Disember, terdapat peningkatan dalam permintaan untuk perhiasan percutian dan produk berkaitan percutian, dan pada bulan Julai dan Ogos terdapat peningkatan dalam permintaan untuk percutian. Permintaan untuk barangan dan perkhidmatan ini mewujudkan permintaan bagi pekerja yang boleh membekalkannya.