a:

Syarikat boleh memiliki dua jenis aset: ketara dan tidak ketara.

Aset nyata adalah aset yang mengambil bentuk fizikal. Ini terdiri daripada aset tetap, seperti bangunan, kenderaan dan jentera. Mereka juga terdiri daripada aset semasa, termasuk tunai dan inventori. Muhibah adalah satu bentuk aset tak ketara, bersama-sama dengan kontrak dan paten. Walaupun aset tak ketara tidak mempunyai bentuk fizikal, ia masih memberikan nilai kepada syarikat. Aset nyata lebih mudah untuk melikuidasi daripada aset tak ketara; jentera dan bangunan mempunyai pasaran sekunder.

Muhibah dicipta sebagai hasil daripada pembelian satu syarikat dengan yang lain pada premium. Ia mewakili perbezaan antara harga yang dibayar oleh pembeli dan nilai buku syarikat sasaran. Ia mencerminkan premium yang dibayar untuk reputasi syarikat, teknologi, jenama dan atribut kurang jelas lain.

Memandangkan muhibah timbul sebagai sebahagian daripada harga belian, ia tidak boleh diukur secara langsung. Ia boleh dinilai secara bebas berdasarkan andaian berdasarkan nilai lebihan perniagaan yang dibeli.

Bagi aset ketara, jika terdapat jangka hayat berguna yang dijangka melebihi satu tahun, maka ada keperluan untuk nilai aset untuk disusut nilai sepanjang hayat bergunanya.

Sebelum tahun 2001, peraturan perakaunan memerlukan muhibah dilunaskan dalam tempoh sehingga 40 tahun. Walau bagaimanapun, pada tahun 2001, Lembaga Piawaian Perakaunan Kewangan (FASB) telah mengeluarkan satu pernyataan perakaunan yang menamatkan pelunasan muhibah secara automatik. Akibatnya, muhibah kini diukur setiap tahun untuk menentukan sama ada wujud kerugian kejejasan. Sekiranya tiada kemerosotan nilai, muhibah boleh kekal pada kunci kira-kira syarikat selama-lamanya.