a:

Syarikat mempunyai pilihan untuk membayar perbelanjaan ke hadapan untuk kos tertentu yang berkaitan dengan menjalankan perniagaan, membuat catatan perakaunan yang dikenal sebagai perbelanjaan prabayar atau perbelanjaan tertunda. Bagi tujuan perakaunan, kedua-dua perbelanjaan prabayar dan jumlah perbelanjaan tertunda dicatatkan pada lembaran imbangan syarikat, dan pengurangan kepada setiap berlaku pada masa aset dimakan. Kerana perniagaan tidak segera meraih faedah barang atau perkhidmatan yang dibeli, kedua-dua belanja prabayar dan belanja tertunda direkodkan sebagai aset kepada syarikat sehingga perbelanjaan baik atau jasa itu sepenuhnya direalisasikan. Walaupun perbelanjaan prabayar dan tertangguh adalah pendahuluan untuk barangan atau perkhidmatan, terdapat perbezaan yang jelas antara kedua-dua istilah perakaunan biasa.

Perbelanjaan Prepaid

Kebanyakan pembelian syarikat membuat terlebih dahulu dikategorikan di bawah label perbelanjaan prabayar. Barang atau perkhidmatan prabayar ini adalah kegunaan atau kegunaan perniagaan dalam tempoh setahun, seperti cukai sewa atau harta benda. Sehingga manfaat pembelian dibuat, perbelanjaan prabayar disenaraikan di dalam kunci kira-kira sebagai aset semasa. Misalnya, jika syarikat membayar tuan tanahnya $ 30.000 pada bulan Disember untuk disewa dari Januari hingga Jun, perniagaan itu dapat memasukkan jumlah yang dibayar kepada aset semasa pada bulan Disember. Sebagaimana setiap bulan berlalu, akaun perbelanjaan prabayar untuk sewa dikurangkan dengan jumlah sewa bulanan sehingga jumlah $ 30, 000 telah habis. Perbelanjaan prabayar biasa yang digunakan dalam tempoh satu tahun termasuk sewa kemudahan, cukai harta, premium insurans dan perbelanjaan faedah.

Perbelanjaan Tertunda

Perbelanjaan tertunda, yang juga dikenali sebagai caj tertunda, adalah kategori perbelanjaan prabayar jangka panjang. Apabila perniagaan membeli barangan atau perkhidmatan yang mana penggunaan tidak segera berlaku atau tidak dirancang dalam tempoh 12 bulan akan datang, akaun perbelanjaan ditangguhkan dicipta untuk dipegang sebagai aset tidak berbentuk pada lembaran imbangan. Penggunaan penuh perbelanjaan tertangguh boleh bertahun-tahun selepas pembelian awal dibuat. Contohnya, perniagaan yang mengeluarkan bon untuk menaikkan modal menanggung kos yang tinggi semasa proses pengeluaran. Ini mungkin termasuk yuran guaman untuk menyediakan dokumentasi, yuran perbankan pelaburan untuk penanggung jaminan bon atau yuran yang berkaitan dengan perkhidmatan perakaunan, yang semuanya boleh menambah sehingga ratusan ribu ringgit untuk syarikat itu. Yuran penerbitan hutang boleh dikategorikan sebagai perbelanjaan ditangguhkan, dan syarikat dapat mengurangkan sebahagian daripada kos yang sama selama jangka hayat 20 atau 30 tahun bon tersebut. Perbelanjaan tertunda yang lain termasuk kos permulaan, pembelian loji atau kemudahan baru, kos relokasi dan perbelanjaan pengiklanan.

Kedua-dua perbelanjaan prabayar dan belanja tertunda adalah aspek penting dalam proses perakaunan untuk perniagaan. Oleh itu, memahami perbezaan antara kedua-dua terma adalah perlu untuk melaporkan dan menjelaskan kos dengan cara yang paling tepat.