a:

Bon hasil tinggi, yang juga dikenali sebagai bon sampah, mempunyai penarafan kredit yang lebih rendah daripada bon korporat gred pelaburan serta jenis bon lain. Memandangkan mereka mempunyai penarafan kredit yang lebih rendah, terdapat risiko yang lebih tinggi untuk kegagalan penerbit korporat. Untuk menarik pelabur membeli bon, bon membayar kadar faedah yang lebih tinggi. Pelabur yang mencari hasil yang lebih besar daripada bon Perbendaharaan kerajaan mungkin bersedia untuk mengambil risiko tambahan sebagai balasan bagi hasil yang lebih tinggi.

Terdapat dana yang sangat berdagang pertukaran mata wang (ETF) yang melabur dalam hutang hasil tinggi. ETF ini membenarkan para pelabur untuk mendapatkan pendedahan kepada portfolio kepelbagaian hasil yang beragam tanpa memegang hutang syarikat tunggal. Kepelbagaian ini merentasi syarikat dan sektor boleh melindungi daripada risiko lalai. Namun, walaupun dengan kepelbagaian, tempoh kemeruapan pasaran yang tinggi boleh menyebabkan banyak syarikat yang menunaikan tanggungjawab hutang mereka.

Penilaian Kredit dan Penyebaran Sasaran

Bon hasil tinggi mempunyai penarafan kredit di bawah BBB dari Standard & Poor dan di bawah Baa3 dari Moody's. Kedua-dua agensi penarafan kredit utama yang menilai penerbit bon berdasarkan keupayaan mereka untuk membayar faedah dan prinsipal seperti yang dikehendaki di bawah terma bon tersebut. Walaupun ramai pelabur sangat bergantung pada penilaian ini, agensi-agensi telah salah menentukan risiko untuk sekuriti hutang pada masa lalu. Paling penting, semasa krisis ekonomi 2008, agensi penarafan kredit gagal mengenal pasti risiko penting dengan sekuriti yang disokong gadai janji.

Terdapat penyebaran hasil antara bon gred pelaburan dan bon hasil tinggi. Pada umumnya, semakin rendah penarafan kredit penerbit, semakin tinggi jumlah bunga yang dibayar. Hasil ini merebak turun naik bergantung kepada keadaan ekonomi dan kadar faedah.