a:

Nisbah kecairan dan nisbah kesolvenan adalah alat yang digunakan pelabur untuk membuat keputusan pelaburan. Nisbah kecairan mengukur keupayaan syarikat untuk menukarkan asetnya kepada wang tunai. Sebaliknya, nisbah kesolvenan mengukur keupayaan syarikat untuk memenuhi kewajipan kewangannya.

Rasio kesolvenan termasuk kewajipan kewangan dalam kedua-dua jangka panjang dan jangka pendek, manakala nisbah kecairan lebih menumpukan kepada kewajiban hutang jangka pendek dan aset semasa syarikat.

Nisbah Kecairan

Nisbah kecairan mengukur keupayaan syarikat untuk membayar hutang hutang jangka pendek dan menukar asetnya kepada wang tunai. Adalah penting bahawa sebuah syarikat mempunyai keupayaan untuk menukar aset jangka pendek ke dalam tunai sehingga dapat memenuhi kewajiban hutang jangka pendeknya. Nisbah kecairan yang sihat juga penting apabila syarikat ingin membeli aset tambahan.

Satu nisbah kecairan biasa ialah nisbah semasa. Nisbah semasa mengukur keupayaan syarikat untuk memenuhi kewajipan hutang jangka pendeknya. Ia dikira dengan membahagikan aset semasa dengan liabiliti semasa. Pada umumnya, nisbah semasa yang lebih tinggi menunjukkan bahawa syarikat mampu membayar semua hutang hutang jangka pendeknya.

Rasio Solvency

Berbeza dengan nisbah kecairan, nisbah kesolvenan mengukur keupayaan syarikat untuk memenuhi kewajipan kewangan keseluruhannya. Nisbah kesolvenan dikira dengan membahagikan pendapatan bersih syarikat dan susutnilai oleh liabiliti jangka pendek dan jangka panjangnya. Ini menunjukkan sama ada pendapatan bersih syarikat dapat menampung jumlah liabilitinya. Pada umumnya, syarikat yang mempunyai nisbah kesolvenan yang lebih tinggi dianggap sebagai pelaburan yang lebih baik.