China terkenal kerana telah memulakan dasar satu anak pada tahun 1979. Walaupun dasar itu berkesan dalam pertumbuhan pertumbuhan penduduk, pengkritik berpendapat bahawa kesan sampingan dasar itu telah mewujudkan banyak masalah masyarakat dalam China hari ini.

Walaupun masalah yang berkaitan dengan dasar satu kanak-kanak China, India telah bekerja selama bertahun-tahun untuk mewujudkan undang-undang perancangan keluarga mereka sendiri. Sehingga 2014, 11 negara India telah meluluskan undang-undang untuk menyekat rakyat India daripada tidak mempunyai lebih daripada dua orang anak.

Dasar Dua Anak India

Undang-undang perancangan keluarga ini bertujuan untuk ahli politik, baik semasa dan bercita-cita. Di bawah dasar ini, orang yang menjalankan pilihan raya panchayat (kerajaan tempatan) boleh dibatalkan jika mereka tidak menghormati dasar dua anak itu. Idea di sebalik undang-undang adalah bahawa rakyat biasa akan mencari ahli politik tempatan mereka dan mengikuti contoh saiz keluarga mereka.

Sesetengah kerajaan telah melangkah lebih jauh: terdapat undang-undang di beberapa negara yang membuat ketidakhadiran bagi bukan ahli politik untuk mempunyai lebih daripada dua orang anak. Contoh-contoh ketidakpedulian ini termasuk keengganan hak kerajaan untuk kanak-kanak yang ketiga atau lebih tinggi, menafikan penjagaan kesihatan ibu-ibu dan anak-anak, menafikan suplemen pemakanan untuk wanita mengandung anak, penjara dan denda ketiga atau lebih tinggi untuk bapa, pengurangan am dalam perkhidmatan sosial untuk keluarga besar, dan sekatan ke atas pelantikan dan promosi kedudukan kerajaan.

Kritikan

Hampir dari permulaan, undang-undang ini telah dipersoalkan. Orang ramai dengan cepat menunjukkan bahawa India adalah sebuah negara dengan industri teknologi berkembang pesat, yang bergantung pada golongan muda. Terdapat ketakutan bahawa, dengan menyekat bilangan anak-anak yang boleh dilahirkan, tidak akan ada cukup muda berpendidikan dalam generasi akan datang untuk meneruskan revolusi teknologi India.

Pengkritik juga berpendapat bahawa pertumbuhan penduduk India akan melambatkan secara semula jadi apabila negara semakin kaya dan menjadi lebih berpendidikan. Terdapat masalah yang sudah didokumentasikan dengan dasar satu kanak-kanak China, iaitu ketidakseimbangan jantina yang disebabkan oleh keutamaan yang kuat untuk kanak-kanak lelaki dan berjuta-juta kanak-kanak yang tidak berdokumen yang dilahirkan kepada orang tua yang sudah mempunyai satu anak mereka. Risiko masalah ini direplikasi di India dengan pelaksanaan dasar dua anak mereka.

Konsekuensi Pertumbuhan Penduduk Negatif

Dengan mengganggu kadar kelahiran, India menghadapi masa depan dengan pertumbuhan populasi negatif yang teruk, satu masalah yang serius yang kebanyakan negara maju cuba membalikkan. Dengan pertumbuhan penduduk yang negatif, bilangan orang tua yang menerima perkhidmatan sosial lebih besar daripada asas cukai muda yang membayar untuk perkhidmatan sosial. Dalam kes ini, cukai perlu ditingkatkan dan orang muda menyumbang lebih banyak cara yang boleh menyumbang pada masa depan.

Di China, masalah ini dikenali sebagai masalah 4-2-1 (empat datuk nenek, dua ibu bapa dan seorang kanak-kanak). Masalah 4-2-1 memberi beban berat kepada anak untuk menyokong ibu bapanya dan datuk neneknya secara langsung dan tidak langsung, dan oleh itu China telah berusaha untuk mencegahnya dengan membenarkan keluarga tertentu mempunyai anak tambahan. Ia adalah sesuatu yang India perlu dipertimbangkan untuk masa depan juga.

Diskriminasi Wanita

Kritikan terakhir mengenai dasar dua anak India adalah bahawa undang-undang adalah anti-wanita. Aktivis hak asasi manusia berpendapat bahawa, bukan sahaja undang-undang mendiskriminasi wanita dari lahir (melalui pengguguran atau pembunuhan bayi janin dan bayi perempuan), tetapi pengabaian dan keturunan keluarga berisiko meningkat jika seorang lelaki dengan keluarga besar ingin berlari untuk pejabat politik. Di samping itu, wanita di India adalah, secara besar-besaran, tidak berpendidikan dan buta huruf dan, oleh itu, sering tidak menyedari dasar dua kanak-kanak itu. Terdapat kes di mana wanita dengan banyak kanak-kanak cuba dan berlari untuk pejabat politik hanya untuk dipalingkan kerana undang-undang yang mereka tidak tahu wujud.

Garis Bawah

Kerajaan India, yang mungkin diilhamkan oleh dasar satu kanak-kanak China, telah mewujudkan satu set undang-undang, berbeza dari negeri ke negara, bahawa para ahli politik memaksimumkan dua orang anak untuk menerajui contohnya. Undang-undang ini banyak dikritik baik di India dan di luar negara dan, sementara diubah suai untuk mengelakkan akibat negatif akibat dasar satu anak China, masih dianggap bermasalah dan diskriminasi.